Category Added in a WPeMatico Campaign
Filmmaker, muzikant, songwriter, wat is Martijn Smits eigenlijk niet? Onder het alter ego Benedict October weet Smits alle drie te combineren en is het categoriseren overbodig geworden. Met zijn debuutalbum uit 2020 wist Smits al een goede indruk te wekken. Lees het hele artikel...
Toro Y Moi is het alter ego van Amerikaanse zanger en producer Chaz Bear. Hole Erth is al het tiende album en de titel is een knipoog naar het jaren zestig counterculture magazine Whole Earth. De stijl van de langspeler is heel anders dan de vorige EP Sandhills. Lees het hele artikel...
Het Amerikaanse slowcore duo Low hield op te bestaan met de dood van drumster/ zangeres Mimi Parker. Het is nu aan Alan Sparhawk, de wederhelft van Parker, om de nalatenschap van deze bijzondere band in stand te houden. Lees het hele artikel...
Man Man is een regelmatige gast op Festivalinfo. Ondanks dat had uw recensent nog nooit van dit project rond Honus Honus – alter ego van Ryan Kattner - gehoord. De band, of liever het project, komt uit Philadelphia en is dus voornamelijk het geesteskind van Kattner, die zich op zijn platen laat bijstaan door een leger aan muzikanten. O Lees het hele artikel...
Heb je wel eens naar Washed Out geluisterd? Ja? Dan heb je eigenlijk alles al gehoord. Want wie naar album nummer één heeft geluisterd, zal de stijl wederom herkennen op het nieuwste album van de Amerikaan. W Lees het hele artikel...
Marnix Dorrestein (vooral gitaar) en Willem Wits (vooral drums) vormen al sinds hun middelbareschooltijd een indiepopduo. Op de albumhoes lijken beide mannen vrij jong, maar dit is bedrieglijk; ze zijn al vele jaren actief in de muziekindustrie. Lees het hele artikel...
Het leven kan zo eenvoudig zijn; vier mannen, gitaar, drums bas, een microfoon en knallen maar. We hebben het hier over Daddy Was Wrong liever afgekort tot DWW dat na een lange afwezigheid weer eens lekker aan de ‘vuige rockboom’ schudt. Lees het hele artikel...
Meer dan drie jaar geleden werd ondergetekende aangenaam verrast door The Monochrome Veil van onze huisbard Etan Huijs. Het album voelde als een warm bad en weet nog geregeld de gang naar de cd-speler te vinden. Lees het hele artikel...
Wanneer je de hoes van het derde album van Serpentwithfeet ziet, dan weet je dat homoseksualiteit een prominente rol speelt. Grip is dan ook een hartstochtelijke ode aan de clubscene voor homoseksuele zwarte mannen. Lees het hele artikel...
